Jest takie Sto­wa­rzy­sze­nie, któ­re nazy­wa się BARDZIEJ KOCHANI. Jego człon­ko­wie to rodzi­ny i opie­ku­no­wie osób z zespo­łem Downa. Sto­wa­rzy­sze­nie to, oprócz wie­lu róż­nych dzia­łań, pro­wa­dzi rów­nież coty­go­dnio­we zaję­cia rucho­wo - rekre­acyj­no - sporto­we dla dzie­ci i mło­dzie­ży z ZD. Od pew­ne­go cza­su do pro­wa­dzą­cych te zaję­cia dołą­czył tre­nu­ją­cy capo­eirę Mar­cin Ora­szek. Aby uroz­ma­icić zaję­cia zaczął w nie wpla­tać ele­men­ty tej sztu­ki walki.

Dla gru­py nie­peł­no­spraw­nych uczest­ni­czą­cych w zaję­ciach rekre­acyj­nych capo­eira oka­za­ła się strza­łem w dzie­siąt­kę. Z tygo­dnia na tydzień radzi­li sobie z tań­cem coraz lepiej, a Mar­cin stop­nio­wo włą­czał do zajęć coraz wię­cej ele­men­tów capo­eiry. Wte­dy zro­dził się pomysł, żeby Mar­cin poje­chał jako instruk­tor na kolo­nie orga­ni­zo­wa­ne przez Sto­wa­rzy­sze­nie BARDZIEJ KOCHANI i popro­wa­dził tam regu­lar­ne tre­nin­gi. Oka­za­ło się, że moż­na, oczy­wi­ście z pew­ny­mi ogra­ni­cze­nia­mi, zachę­cić mło­dych ludzi z zespo­łem Downa do regu­lar­nych ćwi­czeń, że dają one radość zarów­no im samym, jak i instruk­to­ro­wi. Zaczę­ła kieł­ko­wać myśl o zro­bie­niu następ­ne­go kro­ku. I chwyciło.

W kolej­nym roku, przy Zespo­le Szkół Spe­cjal­nych nr 100 w War­sza­wie, dzię­ki wspar­ciu ze stro­ny dyrek­cji, rodzi­ców i Sto­wa­rzy­sze­nia BARDZIEJ KOCHANI powsta­ła regu­lar­na gru­pa. Na począt­ku zaję­cia mia­ły jesz­cze cha­rak­ter rekre­acyj­ny (zaję­cia spor­to­we z ele­men­ta­mi capo­eiry), szyb­ko jed­nak prze­kształ­ci­ły się w regu­lar­ne tre­nin­gi. Na star­cie gru­pa liczy­ła 14. uczest­ni­ków, w kolej­nych latach powięk­szy­ła się i dziś licz­ba osób bio­rą­cych udział w regu­lar­nych tre­nin­gach zbli­ża się do 30. Zaję­cia odby­wa­ją się w każ­dy wto­rek, a pod­czas nich wyle­wa­ne są wia­der­ka potu.

Tre­nin­gi pro­wa­dzą: Mar­cin Ora­szek (Instru­tor Coco)
Bądź­cie z nami, war­to.